Eerens, Dominique Jacques de

Dominique Jacques de Eerens (Alkmaar, 17 maart 1781 – Buitenzorg, 30 mei 1840) was een Nederlands generaal-majoor, politicus en bestuurder, ridder in de Militaire Willems-Orde. Koning Willem I benoemde de ervaren militair, hij had gediend als commandant van de lijfwacht van Lodewijk Napoleon, tot gouverneur-generaal. Als onbekende in Indië, maakte hij eerst een rondreis over Java en nam op 29 februari 1836 de fakkel van Baud over. Frans was de hoftaal geworden in Buitenzorg. De Eerens hoofdtaak was het beleid van zijn voorgangers Van den Bosch en Baud continueren. Zijn maatregelen van bestuur, hoezeer ook miskend, brachten Indië veel goeds: orde en welvaart namen toe, zeeroverij werd beteugeld, het Nederlands gezag op Sumatra uitgebreid, de verstandhouding met het rijk van Boni op Celebes hersteld, een dreigende verwikkeling met het Britsch-Indische gouvernement opgelost, het toenmaals zo geprezen cultuurstelsel tot het toppunt van bloei gebracht, het onderwijs en het geografisch en geschiedkundig onderzoek bevorderd, het lot van den soldaat verbeterd een statistiek bureau te Buitenzorg opgericht, het Tijdschrift voor Nederlandsch-Indië in het leven geroepen, haven- en verdedigingswerken aangelegd. De Eerens overleed in 1840 in functie als landvoogd.

Bronnen
-           L.P. van Putten, Ideaal en werkelijkheid, Gouverneurs-generaal in dienst van de Staat 1796-1945 (2002), p.90-98.
-           P.C. Molhuysen en P.J. Blok, Nieuw Nederlandsch Biografisch Woordenboek, deel 1 (Leiden 1911), p.793-794.
-           https://www.parlement.com/id/vg09llsykfqk/d_j_de_eerens (8-11-2017)

Vernoemingen in de Indische buurten (aantal keren)
De Eerensplein (1), De Eerensstraat (1)