Hoog, Dick de

Frederik Hermanus, roepnaam Dick, de Hoog was een politicus in Nederlands-Indië. Hij is geboren op 16 juni 1881 in Ambon en overleden op 1 maart 1939 te Bandoeng. Hij is de zoon van Johannes Hermanus Josephus de Hoog, eerste machinist bij de Gouvernementsmarine, en Susanna Beekman.

De Hoog trouwde in circa 1910 met Kiong Nio Oei, ook bekend onder de naam Louise Bertha Oei (1874-1961). Dit huwelijk bleef kinderloos. Hij had een adoptiefzoon en een adoptiefdochter. Dick de Hoog was een nakomertje in het vijf kinderen tellende gezin van een Nederlandse vader en een Indo-Europese moeder. Zijn vader overleed toen hij een peuter was. De financiële situatie liet daardoor niet toe dat Dick de opleiding volgde die paste bij zijn leergierigheid en intelligentie. Weliswaar kon hij nog met een beurs van de vrijmetselaarsloge de vijfjarige-HBS in Soerabaja bezoeken, maar toen hij daar op zestienjarige leeftijd met uitstekende cijfers zijn einddiploma behaalde, was een academische studie voor hem uitgesloten. De Hoog trad eind 1899 als klerk in dienst van de Staatsspoorwegen. Aangezien een staffunctie bij de Staatsspoorwegen slechts was weggelegd voor academisch geschoolden, vertrok De Hoog - inmiddels gehuwd - in mei 1914 met verlof naar Nederland om daar aan de Rijksuniversiteit van Leiden de vereiste graad te behalen. Hij schreef zich in voor de studie Indologie. In een recordtijd behaalde hij op 13 oktober 1916 het eindexamen voor de Nederlands-Indische administratieve dienst. Via een aantal posten in Batavia, Djokjakarta en Bandoeng klom hij van 1917 tot 1925 op van ambtenaar, tot hoofdambtenaar en uiteindelijk inspecteur der eerste klasse. Naast maatschappelijke ambities had De Hoog ook politieke aspiraties. Als Indo-Europeaan behoorde hij in de koloniale samenleving tot de groep Indische Nederlanders wiens positie achtergesteld was, vergeleken bij die van de uit Nederland uitgezonden blanke krachten. In februari 1920 trad De Hoog toe tot het hoofdbestuur van het Indo-Europeesch Verbond (IEV). De Hoog had zich ontpopt als de natuurlijke leider van het IEV. Mede door zijn inspanningen groeide het Verbond uit tot de belangrijkste (Indo-) Europese belangenbehartigingsorganisatie in de kolonie. De Hoog liet de Indo geloven in zijn eigen kracht en deed hem vertrouwen op zijn eigen kwaliteiten. Hij verbond het lot van de Indo-europese gemeenschap aan dat van het koloniaal regime. Weliswaar streefde hij naar grotere zelfstandigheid voor de kolonie, waarbij de Europese groep die Indië als moederland beschouwde, het voor het zeggen zou moeten krijgen - met gematigde Indonesiërs als secondanten - , maar dan wel blijvend onder de Nederlandse kroon. Van onafhankelijkheid, zoals de Indonesische nationalisten voorstonden, moest De Hoog niets hebben.

Hij overleed plotseling in 1939, op 57-jarige leeftijd, aan een hersenbloeding tijdens een hernieuwd ziekteverlof, en liet het IEV geschokt en verweesd achter. Unaniem loofde de Indische pers hem, en zelfs in Nederland was zijn overlijden voorpaginanieuws. Zijn begrafenis op de Nieuwe Europeesche Begraafplaats in Bandoeng was een indrukwekkend eerbetoon.

Bron
-           http://resources.huygens.knaw.nl/bwn1880-2000/lemmata/bwn6/hoog (13-11-2017)

Vernoemingen in Indische buurten (aantal keren)
Dick de Hoogstraat (1)