Mohammad Hatta (1901-1980) is een Indonesisch politicus. Geboren in Fort de Kock (Minangkabau, Sumatra) en kreeg een Nederlandse opleiding. Studeerde economie aan de Economische Hogeschool te Rotterdam en was bestuurslid van de lndonesische studentenvereniging "Perhimpunan Indonesia" . Hij behoorde tot de 'non-coöperatieve richting' van de lndonesische nationalistische beweging. In 1927 liep tegen hem en mede-studenten een geruchtmakend proces wegens het vermeende verzet tegen het koloniale bewind, maar werden vrijgesproken. Door communistische infiltraties werden de anti-communisten Hatta en Sjahrir geroyeerd uit de Perhimpunan lndonesia. Teruggekeerd naar Indonesie werd Hatta in 1934 samen met Sjahrir gearresteerd door de koloniale autoriteiten en zonder vorm van proces vastgezet in het interneringskamp Boven-Digoel en later op het Molukse eiland Banda. In 1942 vrijgelaten, werd hij door de Japanse bezettingsautoriteiten aangsteld als adviseur. In die hoedanigheid probeerde Hatta de scherpste kantjes van de bezetting te verzachten en Indonesië in stilte voor te bereiden op onafhankelijkheid. Hatta was de opsteller van de onafhankelijkheidsverklaring van 17 augustus 1945 en mede-proclamator samen met Soekarno. Hij was van 1945 tot 1956 vice-president van de Republiek Indonesie, tijdelijk minister van financien en in 1948 ook premier. Hij en Soekarno konden een communistische opstand in Madioen neerslaan, hetgeen de lndonesische onafhankelijkheidsstrijd in de Verenigde Staten meer krediet gaf. Hatta probeerde tot een compromis te komen met de Nederlandse regering maar kon de Tweede Politionele Actie niet voorkomen. Hij en andere republikeinse leiders werden wederom kortstondig geinterneerd maar werden onder internationale druk vrijgelaten. Hij leidde in 1949 de lndonesische delegatie tijdens de 'Ronde Tafelconferentie' in Den Haag, en nam op 27 december 1949 formeel in Amsterdam de erkenning van de soevereiniteit van Indonesië in ontvangst. Hatta was een begenadigd politiek schrijver, maar geen groot spreker zoals Soekarno. De samenwerking tussen de Sumatraan Hatta met de Javaan Soekarno was over het algemeen goed, maar hij had binnenskamers een afkeer van Soekarno's populisme. In 1956 trad Hatta af als protest tegen de toenemende autoritaire tendensen van de president. Daarna gaf hij les aan de universiteit. Hatta was verbolgen over Soekarno's dubbelzinnige rol tijdens de communistische couppoging van 1965, maar was in zijn laatste jaren ook zeer kritisch tegenover de militaire dictatuur van president Soeharto en de 'Nieuwe Orde'.
Bron - Frederik Erens
Vernoemingen in Indische buurten (aantal keren) Mohammed Hattastraat (1)
