Sint Eustatius is een bijzondere Nederlandse gemeente en eiland tussen de Atlantische Oceaan en de Caribische Zee. Sint Eustatius was tot 10 oktober 2010 deel van de Nederlandse Antillen. Het is een van de Bovenwindse Eilanden met een oppervlakte van 21 km2 en met 2.768 inwoners (2009). De hoofdplaats van Sint Eustatius is Oranjestad, waar het grootste deel van de bevolking leeft. De Nederlandse wetgeving vervangt vanaf 10 oktober 2010 stapsgewijs de Antilliaanse wetgeving. Alle Nederlandse ministeries worden vertegenwoordigd door de Rijksdienst Caribisch Nederland.
De kust is steil en wordt hier en daar onderbroken door baaien en strandjes. De centrale vlakte bestaat uit betrekkelijk vruchtbare vulkanische gronden, het zuidelijk deel uit de met enige tropische vegetatie bedekte uitgedoofde vulkaan The Quill, de overige begroeiing bestaat grotendeels uit doornig struikgewas. Er zijn geen rivieren of bronnen. Landbouw, tuinbouw, veeteelt en visserij voorzien in de plaatselijke behoefte. Bij Oranjestad bevindt zich de luchthaven Franklin D. Roosevelt.
Sint Eustatius werd in 1632 door de Hollanders in bezit genomen. Sint Eustatius werd het meest winstgevende bezit van de West-Indische Compagnie (WIC) en een doorvoerhaven van Afrikaanse slaven in de Trans-Atlantische slavenhandel. In de achttiende eeuw volgde een afwisseling van Franse en Engelse bezettingen. Door de teruggave van de koloniën door de Britten werden Sint Eustatius, Sint Maarten en Saba vanaf 1816 weer Nederlands bezit, maar bleef de voertaal Engels.
Bron
- Winkler Prins, https://www.winklerprins.com/online/studie/ (13 april 2019)
Vernoemingen in Indische buurten (aantal keren)
Sint Eustatiusdreef (1), Sint Eustatiuslaan (1), Sint Eustatiuspad (1), Sint Eustatiuspier (1), Sint Eustatiusstraat (7). Totaal 11.
