West-Indische Buurten
In dit lexicon vindt u alle lemma’s van de West-Indische straten die in West-Indische buurten liggen. Van elk lemma is een omschrijving gegeven. Voorbeeld: Woont u in de Arubastraat of aan de Paramaribolaan dan zoekt u op ‘Aruba’ of ‘Paramaribo’ en u krijgt een omschrijving te zien. Bij een lange omschrijving moet u het lemma links aanklikken en de totale beschrijving verschijnt. Onderaan ziet u hoe vaak het lemma vernoemd is en in welke combinatie (-straat, -laan, -weg, -plantsoen, -pad, etc.) het voorkomt.
Begrippenlijsten
| Term | Definitie |
|---|---|
| Ma Retraite | De plantage Ma Retraite aan de Surinamerivier was een koffie- en cacaoplantage in het huidige noordoostelijk deel van Paramaribo. Elders was er nog een plantage met dezelfde naam. Deze plantage kwam in bedrijf tussen 1770 en 1775 onder Jan Nepveu. Het werd een grote plantage met 183 slaven. In 1821 produceerde de plantage katoen en koffie, en in 1830 bleek uit een inventarisatie dat er toen 93 slaven werkzaam waren op de plantage. De plantagewoning is rond 1850 gebouwd. Ten tijde van de afschaffing van de slavernij werkten er nog 69 slaven, voor wie de familie Samuels, de toenmalige eigenaren van Ma Retraite, ongeveer ƒ 20.700,- heeft gekregen. Vanaf 1864 kwamen er honderden Aziatische contractarbeiders werken op de plantage. Lange tijd bleef Ma Retraite in handen van de familie Samuels, en tot de jaren zeventig was de plantage nog in bedrijf. Van de vroegere plantage is nog veel zichtbaar in het straatbeeld van noordoost-Paramaribo. Zo is de huidige Ma Retraitteweg/Gompertstraat, die deels vernoemd is naar de laatste eigenaar van Ma Retraite, de vroegere middenweg van de plantage. Ook werden de wijken die ontstonden bij de verkaveling van de plantage, in de jaren zestig Ma Retraite I, II en III genoemd. Bronnen Vernoemingen in Indische buurten (aantal keren)
Hits - 1099
|
| Marienburg | Marienburg was een suiker- en koffieplantage aan de Commewijnerivier, niet ver van Paramaribo. In 1745 stichtte Marie de la Jaille de plantage, maar deze kwam in de volksmond bekend te staan als ‘di Hoi’, naar haar overleden man David de Hoy, die tevens eigenaar was van enkele andere plantages. In 1770 was Marienburg een 500 akkers grote plantage met 200 slaven. De waarde werd geschat op ƒ 403,095,-. In hetzelfde jaar werd het areaal verdubbeld naar 1.000 akkers. In 1821 wordt er nog steeds koffie verbouwd. Maar in de negentiende eeuw nam de productie af en werkten er minder slaven. In 1830 waren dat er 102, en in 1863, bij de afschaffing van de slavernij, 99. In 1881 kocht de Nederlandsche Handels-Maatschappij Marienburg op, en bouwde er een enorme suikerfabriek die moest draaien op uit de omliggende plantages afkomstig suikerriet. Ook op Marienburg zelf liet de NHM suikerriet verbouwen. Duizenden contractarbeiders uit Brits-India en Java kwamen er werken. Hun werkomstandigheden waren echter zo slecht, dat ze in 1902 een staking organiseerden. Na onderhandelingen met directeur James Mavor werden de arbeiders zo boos, dat ze hem achtervolgden en vermoordden. Vervolgens openden koloniale troepen het vuur op hen, en vielen er 24 doden. Tot op heden is er op Marienburg een monument te vinden dat deze gebeurtenissen herdenkt. In de jaren zeventig kwam de plantage in handen van de Surinaamse overheid, in de jaren tachtig stopte de suikerproductie en vanaf het begin van deze eeuw werd begonnen met het bouwrijp maken van de plantage. Vandaag de dag is in het voorland van de plantage bebouwing te vinden; het achterland is overwoekerd. De Surinaamse schrijfster Cynthia McLeod schreef over deze plantage twee boeken: Tweemaal Mariënburg (1997) en Herinneringen aan Mariënburg (1998). Bronnen Vernoemingen in Indische buurten (aantal keren)
Hits - 974
|
| Marowijne | Marowijne is een district in het uiterste noordoosten van Suriname. In het noorden wordt het begrensd door de Atlantische Oceaan en in het oosten wordt het begrensd door de gelijknamige rivier de Marowijne, die de grens vormt met Frans-Guyana. In het westen grenst het district aan het district Commewijne en Para, en in het zuiden aan het district Sipaliwini. Albina is de hoofdplaats van Marowijne, het heeft 16.641 inwoners (2004) en een landoppervlakte van 4627 km². In het begin van de twintigste eeuw werd bauxiet ontdekt in de buurt van Moengo. Dit resulteerde in een sterke toename van mijnbouw, uitgevoerd door de Surinaamsche Bauxiet Maatschappij (SBM en later Suralco). Deze mijnbouw zorgde voor een duidelijke stijging van de welvaart in Suriname. Het district kent tevens een belangrijke toeristische industrie. De bevolking van Marowijne bestaat voor het grootste deel uit Marrons met name de Aucaners of Ndyuka's, de Paramacaners en de Aluku's of Boni's. Verder wonen er inheemsen, Javanen, Hindostanen en een klein aantal Chinezen. De Marowijne is tevens een rivier in het oosten van Suriname, op de grens met Frans-Guyana. Bronnen
Vernoemingen in Indische buurten (aantal keren) |
| Marugg, Tip | Silvio Alberto ‘Tip’ Marugg (Willemstad, 1923 – Willemstad 2006) was schrijver en dichter. Na het behalen van zijn Mulodiploma in 1942 ging hij vijf jaar in militaire dienst. Daarna werkte hij bij Shell, waar hij het schrijven ontdekte nadat hij meewerkte aan het personeelsblad Passaat. Hij debuteerde in 1958 met de roman Weekendpelgrimage. Voor zijn derde roman De morgen loeit weer aan uit 1988 werd hij genomineerd voor de AKO-Literatuurprijs en in 1989 ontving hij de Cola Debrotprijs. Het eilandleven speelde een grote rol in zijn boeken, die in meerdere talen zijn vertaald. Bron Vernoemingen in Indische buurten (aantal keren)
Hits - 736 Synoniemen -
Tip Marugg |