West-Indische Buurten

Julius Gustaaf Arnout Koenders, beter bekend als Papa Koenders (Paramaribo, 1886 – Paramaribo 1957) was onderwijzer en een activist voor het Sranantongo. Hij was in eigen woorden 'kleinzoon van grootouders die slaven waren'. Met zijn in 1944 opgerichte vereniging Pohama bevorderde hij het Sranan en de Creoolse cultuur daarnaast richtte hij het maandblad Foetoe-boi op dat verscheen van 1946 tot 1956. Hij publiceerde in 1943 Foe memre wi afo,1 juli 1863-1943, Het Surinaamsch in een nieuw kleed [Om onze voorouders te herdenken], het jaar daarop 60 moi en bekentie singie na Sranantongo [60 mooie en bekende liederen in het Sranan] en in 1945 Aksie mie, mie sa piekie joe foe wie skien [Vraag me, ik zal je antwoorden over het menselijk lichaam]. Koenders heeft grote invloed gehad op andere bekende Surinaamse auteurs als Eddy Bruma, Trefossa en Michaël Slory.

Bron
-           Gert Oostindie, directeur KITVL in 'Advies-KITLV-straatnamen-Amsterdam.pdf' van 7-6-2019

Vernoemingen in Indische buurten (aantal keren)
Papa Koendersstraat (1)

Paramaribo is de hoofdstad van Suriname en tevens een district, aan de linkeroever van de Surinamerivier, met 253.000 (2003 schatting) inwoners. Paramaribo is regeringszetel, handelscentrum en havenstad. Vrijwel alle overheidsinstellingen zijn in de hoofdstad gevestigd. Belangrijk is de functie van Paramaribo als zetel van vrijwel alle (hoofd)kantoren van handels-, bank-, verzekerings- en verwante bedrijven. De industrie omvat o.m. houtzagerijen, bouwnijverheid en aluminium-, voedings- en genotmiddelen-, meubelen- en leerwarenindustrie. Voorts is de zogenaamde informele sector van groot belang voor de economie. Autowegen leiden naar Nieuw-Nickerie in het westen, Albina in het oosten en het Van Blommesteinmeer in het zuiden. In Paramaribo zijn gevestigd de Anton de Kom Universiteit van Suriname, een tropisch landbouwinstituut en diverse algemene ziekenhuizen en categorale verpleeginrichtingen. 
Nabij de oudste kern, Fort Zeelandia ingericht als cultuurhistorisch museum en sinds 1980 als hoofdkwartier van het Nationale Leger in gebruik, zijn de met bomen omzoomde straten in een rechthoekig patroon aangelegd. Enkele monumentale herenhuizen van rode baksteen en veel witgeschilderde houten huizen bepalen verder het beeld van het oude centrum, waar overigens sinds de jaren vijftig veel her- en nieuwbouw in steen heeft plaatsgevonden. De naoorlogse uitbreidingen zijn voornamelijk opgetrokken in steen.
Oorspronkelijk was Paramaribo een Indiaanse nederzetting. In 1667 kwam de stad in handen van Nederlanders (Zeeuwen); zij werd door Abraham Crijnssen tot hoofdstad verheven. In 1821 en 1832 werden grote delen van de stad door brand verwoest. Paramaribo was tot in de tweede helft van de 19de eeuw het commercieel centrum van koffie-, suiker-, katoen- en cacaoplantages. Verschuivingen in de wereldhandel en de afschaffing van de slavernij (1863) maakten hier een eind aan. In de 20ste eeuw vond een sterke trek van de plattelandsdistricten naar de stad Paramaribo plaats.

Bron
-      Winkler Prins, https://www.winklerprins.com/online/studie/ (10 april 2019)

Vernoemingen in Indische buurten (aantal keren)
Paramaribohof (1),  Paramariboplein (1), Paramaribostraat (7),  Paramariboweg (1). Totaal 10.